Η συνταγή απαιτεί θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής.
~
Αυτά τα κουλουράκια μπαχαρικών που ονομάζονται "Pepernoten" στα Δανέζικα (spice nuts στα Αγγλικά), είναι παραδοσιακό Χριστουγεννάτικο γλύκισμα των Σκανδιναβών. Είναι μικρές μπουκιές που μοιάζουν με κάστανα ή καρύδια και με καρδιά που τη μασάς σαν τσίχλα.
~
Σύμφωνα με τη Δανέζικη παράδοση των Χριστουγέννων, τα παιδάκια αφήνουν κοντά στην καμινάδα τα παπούτσια τους κι ο Άγιος Βασίλης (Sinterklaas) ή οι βοηθοί του, οι Zwarte Pieten, τα γεμίζουν με αυτές τις πικάντικες μπουκίτσες.
Eier σημαίνει στα Γερμανικά τα αβγά και Zucker τη ζάχαρη. Η συνταγή που είναι παραδοσιακή από την γερμανική πόλη της Νυρεμβέργης, είναι απλούστατη και η τελική γεύση ξαφνιάζει ευχάριστα, αφού παραπέμπει στη... μαρέγκα! Σε κάτι ανάλαφρο, τσιχλωτό, ζεστά γλυκό.
~
Προσωπικά δεν βάζω κανένα καρύκευμα ή έξτρα γεύση στα βασικά υλικά: αβγά, ζάχαρη και αλεύρι αρκούν!
~
Το αποτέλεσμα είναι ένα ιδιαίτερα χλωμό μπισκότο, που μοιάζει άψητο. Και, αν και η ζύμη μετά την ξεκούρασή της στο ψυγείο, είναι πραγματικά σκληρή, καθώς δαγκώνει κανείς το Eierzucker διαπιστώνει με έκπληξη, ότι είναι αληθινά μαλακό!
~
Μπορείτε αν θέλετε να του περάσετε μια κορδέλα και να το κρεμάσετε από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο σαν στολίδι! Κλείνοντάς το σε αεροστεγές κουτί, θα κρατήσει πάρα πολύ καιρό και μετά τις 2-3 πρώτες εβδομάδες, θα νοστιμεύσει ακόμη περισσότερο!
Πολύχρωμα ταρτάκια που δίνουν ευκαιρία για παιχνίδι. Διάλεξε τι μαρμελάδα θα χρησιμοποιήσεις, ποιο ζελέ θα προτιμήσεις και πόση κρέμα λεμονιού (lemon custard) θα βάλεις στη γέμιση!
Τα τουίλ (στα γαλλικά σημαίνει "κεραμίδι") είναι οι γνωστές μας "γλώσσες", οι οποίες γαρνίρνουν συνήθως ευφάνταστα παγωτά. Στη συγκεκριμένη βερσιόν, είναι σοκολατένιες γλώσσες, που το χρώμα τους θυμίζει δίχρωμο κέικ (μαρμπρέ) και με τις οποίες μπορείτε να διακοσμήσετε παγωτά και τούρτες. Ή φυσικά να τις εξαφανίσετε όπως είναι!
Αν δεν έχω σιρόπι καλαμποκιού, μπορώ κάλλιστα να χρησιμοποιήσω μελάσα (στην ίδια ποσότητα).
~
Αποθηκεύω τα μπισκότα μου σε κουτί που κλείνει αεροστεγώς.
~
Τα μπισκότα όταν βγουν από το φούρνο θα πρέπει να είναι σχετικά μαλακά (να πατιούνται), γιατί θα σκληρύνουν λίγο κρυώνοντας.
Αν δεν έχω αποφλοιωμένα (λευκά) αμύγδαλα και σκοπεύω να βράσω νερό και να περιχύσω τα καφέ αμύγδαλα, ώστε μετά να τα καθαρίσω, προσέχω το εξής: Πριν αλέσω σε σκόνη την αμυγδαλόψιχα, αυτή να είναι τελείως στεγνή! Αν είναι ακόμη υγρή, τη βάζω στο φούρνο στους 60°C για 2 ½ ώρες περίπου, να στεγνώσει καλά, αλλά να μην αρπάξει.
~
Εγώ, επειδή ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, δεν άλεσα το αμύγδαλο σε σκόνη τελείως, αλλά το ψιλοάλεσα. Με αυτό τον τρόπο έφτιαξα αμυγδαλωτά που αισθάνεσαι το αμύγδαλο κατά το δάγκωμα, στο εσωτερικό τους όμως παραμένουν υπερβολικά αφράτα και ζουμερά.
~
Μπορώ να χρησιμοποιήσω για τη "ζύμη" εκτός από ανθόνερο και λίγες σταγόνες μανταρινιού!