Σαρακοστιανή συνταγή του αγαπημένου γλυκού, για εκείνους που νηστεύουν αλλά και για όσους προτιμούν απλώς πιο "καθαρές" γεύσεις.

~

Το γλυκό που φτιάχνω έχει ψηθεί, όταν τρυπήσω με ένα πιρούνι το εσωτερικό του και αφού βγάλω το πιρούνι, δεν μένει ζύμη πάνω στα δοντάκια! Τόσο απλά.
 

Αν δεν έχω αποφλοιωμένα (λευκά) αμύγδαλα και σκοπεύω να βράσω νερό και να περιχύσω τα καφέ αμύγδαλα, ώστε μετά να τα καθαρίσω, προσέχω το εξής: Πριν αλέσω σε σκόνη την αμυγδαλόψιχα, αυτή να είναι τελείως στεγνή! Αν είναι ακόμη υγρή, τη βάζω στο φούρνο στους 60°C για 2 ½ ώρες περίπου, να στεγνώσει καλά, αλλά να μην αρπάξει.

~

Εγώ, επειδή ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, δεν άλεσα το αμύγδαλο σε σκόνη τελείως, αλλά το ψιλοάλεσα. Με αυτό τον τρόπο έφτιαξα αμυγδαλωτά που αισθάνεσαι το αμύγδαλο κατά το δάγκωμα, στο εσωτερικό τους όμως παραμένουν υπερβολικά αφράτα και ζουμερά.

~

Μπορώ να χρησιμοποιήσω για τη "ζύμη" εκτός από ανθόνερο και λίγες σταγόνες μανταρινιού!

Ο λόγος που αφήνω τα υλικά για το σάμαλι στη λεκάνη για 2 ολόκληρες ώρες είναι, ούτως ώστε να φουσκώσει το σιμιγδάλι με τον χυμό πορτοκαλιού.

~

Βγάζω το σάμαλι από το φούρνο όταν αρχίσει να παίρνει χρώμα (όχι να ψηθεί τελείως).

Παραδοσιακό, νησιώτικο γλύκισμα. Η συγκεκριμένη συνταγή είναι ιδραίικη.

Ο αγαπημένος, σιμιγδαλένιος χαλβάς, διανθισμένος με μπόλικο φιστίκι Αιγίνης.

Νηστίσιμος χαλβάς που περιέχει όμως αρκετούτσικες θερμίδες.

Νηστίσιμο γλυκό που, αν δε συμπαθείτε ιδιαίτερα τα γλυκερά γλυκά, μπορείτε να παραλείψετε το σιρόπι και ιδού: πιτάκια με χουρμάδες.

~

Με την ίδια λογική, μπορούμε να αντικαταστήσουμε τους χουρμάδες με αποξηραμένα βερίκοκα κλπ..

Ο κλασικός χαλβάς με βούτυρο.