Εμπειρικά tips για να μου πετύχουν τα μελομακάρονα:

Η γεύση του λαδιού στα γλυκά παραμένει πάντοτε έντονη κι επηρεάζει επιπλέον την υφή κι αίσθηση που αφήνουν τόσο στον ουρανίσκο όσο και στα δάχτυλά μας. Είναι σημαντικό λοιπόν, όπου μπορούμε, να σπάμε τη "λαδίλα" με άλλα υλικά, όπως στην περίπτωση των μελομακάρονων με κονιάκ. 

Το αλκοόλ είναι πιο βαρύ από το ελαιόλαδο και ουσιαστικά διαλύει την πηχτή σύσταση του λαδιού. Έτσι, σιγά-σιγά εξαφανίζεται η "λαδίλα" στη γεύση κι εξισορροπείται η τελική παλέτα.

>Επίσης, καλό είναι να μην τσιγκουνευτούμε το ξύσμα ή τον χυμό πορτοκαλιού που θα χρησιμοποιήσουμε στα μελομακάρονά μας. Η διαπεραστικότητα και οξύτητα αυτής της ύλης θα μείνει στην καρδιά του γλυκίσματός μας και θα «ακούγεται» σε κάθε μπουκιά.

>Δεν δουλεύω πολλή ώρα τη ζύμη. Ακριβώς επειδή περιέχει ελαιόλαδο, αν δουλευτεί παραπάνω δεν θα συγκρατηθεί το υγρό στη ζύμη και θα "κορδάρει", αυτό που λέμε. Αυτό ισχύει σε όλα τα ζυμάρια που περιέχουν λάδι: Δεν τα δουλεύουμε πολύ. 

>Πριν βάλουμε τα μελομακάρονα στο φούρνο μας, να θυμηθούμε να τα τρυπήσουμε ελαφρώς με ένα πιρούνι στην επιφάνειά τους. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνω το να διατηρήσω μαλακή την καρδιά από το γλύκισμά μου, ώστε να ρουφήξει καλύτερα και περισσότερο το μελοσιροπάκι που έπεται. Ο λόγος που προτιμώ να τα τρυπήσω πριν κι όχι αφού ψηθούν κι έχουν γίνει πιο συμπαγή είναι ακριβώς αυτός: ότι δεν είναι ακόμη συμπαγή κι ότι κινδυνεύουν να ανοίξουν σε διάφορα σημεία μετά το ψήσιμο, βυθίζοντας το πιρούνι. 

>Αν θέλω να τους δώσω αυτή την ανάγλυφη μορφή, αφού τα πλάσω τα πατάω ελαφρώς πάνω στο πλέγμα μιας σίτας ή λαμαρίνας ή τα πιέζω πάνω στον τρίφτη. 

>Είναι πολύ σημαντικός ο χρόνος ψησίματος για τα μελομακάρονα. Δεν θα πρέπει να παραψηθούν, διότι στεγνώνουν και θα μοιάζουν με πολύ βαριά μπισκότα, σχεδόν αλμυρά στη γεύση. Αλλά ούτε και να είναι τόσο μαλακά ώστε να μην μπορούν να συγκρατήσουν το σιρόπι, μέσα στο οποίο θα τα βουτήξουμε ύστερα.

Είναι καλό λοιπόν να γνωρίζουμε το φούρνο που χρησιμοποιούμε και να αυξομειώνουμε ανάλογα με τη συνταγή που έχουμε μπροστά μας, το χρόνο ψησίματος στο κάθε γλυκό. Δοκιμάζοντας αυτή τη συνταγή μελομακάρονου στο νέο μου φούρνο, διαπίστωσα πως ψήνονται τέλεια στους 170°C για 23’-25’. Παίρνουν ένα σκούρο χρυσαφί χρώμα, παραμένοντας όμως σχετικά μαλακά. Τόσο, ώστε να ρουφήξουν στην καρδιά τους το σιρόπι του μελιού.

>Τέλος, να γνωρίζουμε ότι η ζύμη για τα μελομακάρονα από μόνη της μόνο γλυκιά δεν είναι. Μου θυμίζει πολύ γεύση από κράκερ. Έτσι, όλη την γλυκάδα και ζουμεράδα τη δίνει τελικά το σιρόπι. Έχοντας αυτό κατά νου, δεν αρκεί π.χ. να περιχύσουμε τα μελομακάρονά μας με μέλι και καρύδια. Θα πρέπει, αφού έχουν κρυώσει καλά και το σιρόπι μας είναι καυτό –θεμιτό είναι να σιγοβράζει κατά τη διάρκεια-, να βουτήξουμε με μια τρυπητή κουτάλα μερικά μελομακάρονα στο σιρόπι, μέσα στην κατσαρόλα, και να τα αφήσουμε (!) για 3’-4’ ή παραπάνω να τραβήξουν. Αυτό είναι που θα κάνει τη διαφορά και θα δώσει τόνο στη γεύση. Κι επίσης, να διαλέξουμε ένα ελαφρύ μέλι, όπως Ανθέων, ώστε τα μελομακάρονά μας να έχουν μια ανάλαφρη, αρωματισμένη γλυκύτητα.