Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να φτιάξετε σπιτικά λουκούμια. Θέλει λιγάκι ένστικτο η ιστορία, αυτό είναι όλο. Κατά τα άλλα, οι δόσεις είναι σωστές και "βγαίνουν". Το μόνο που χρειάζεστε είναι καλό, υπομονετικό ανακάτεμα για το μείγμα και η προετοιμασία να είναι σωστή. Φυσικά μπορείτε να προσθέτε διάφορες γεύσεις στα λουκουμάκια σας και να κάνετε παραλλαγές.
Οι κουραμπιέδες μου είναι έτοιμοι όταν πάρουν ένα ανοιχτό ξανθό χρώμα. Δεν το παρακάνω με το ψήσιμο, γιατί θα σκληρύνουν πολύ.
~
Αφού ψήσω την πρώτη φουρνιά και προχωρήσω με το δεύτερο ταψί, φροντίζω να το αφήσω 3'-4' λιγότερο χρόνο, διότι ο φούρνος μου είναι ήδη πολύ ζεστός και στην κατάλληλη θερμοκρασία. Αν λοιπόν έψησα την πρώτη δόση των κουραμπιέδων μου για 25', έχω το νου μου στη δεύτερη δόση γύρω στα 20'-22'.
Παραδοσιακό, Μικρασιατικό, ημι-σιροπιαστό γλύκισμα που θέλει ιδιαίτερη φροντίδα και μεράκι, τόσο στην παρασκευή του όσο και στη διακόσμησή του, αν στοχεύσετε στην αυθεντική εκδοχή.
~
Προέρχεται από την Καππαδοκία και το μοίραζαν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Ναι, είναι και νηστίσιμο. Η ονομασία του, "ισλί", είναι τούρκικη και σημαίνει "δουλεμένο".
~
Διατηρείται εκτός ψυγείο για 3 βδομάδες.
Αν θέλω, μπορώ να προσθέσω στο σιρόπι μου ξύσμα λεμονιού για περισσότερο άρωμα.
Πρωτότυπα κι εύκολα μπισκοτάκια με γεύση που... τσιμπάει. Ο δε συνδυασμός τζίντζερ με φυστικοβούτυρο είναι... τούμπανο!
~
Εάν δεν θέλω να ψήσω τα μπισκοτάκια μου αμέσως αλλά προτιμώ να τα καταψύξω, σχηματίζω δισκάκια (δηλ. τους δίνω σχήμα), τα τοποθετώ σε ταψί, τα καλύπτω με μεμβράνη και τα αφήνω στην κατάψυξη έως ότου τα χρειαστώ. Όταν είναι να τα ψήσω, τα βγάζω και τα βάζω κατευθείαν στον φούρνο στους 180°C (γκάζι: 4) για 10'-15', μέχρι να ροδίσουν ευχάριστα.
Μπελαλίδικο γλυκό, που όμως αξίζει μέχρι τελευταίας δαγκωνιάς. Αν σας έχει ξεφύγει, επιχειρήστε το!
~
Μπορείτε να φτιάξετε κι ένα διαφορετικό εκλέρ: Αντί για κρέμα πατισερί, να το γεμίσετε με πλούσια, χορταστική σαντιγί και με φετούλες από φρέσκες φράουλες. Κι από πάνω αντί για γλάσο, να το πασπαλίσετε με μπόλικη άχνη. Τι λέτε;
Ιδιαίτερο γλυκό, ιδανικό για τις γιορτές, κάτι ανάμεσα σε σκαλτσούνια και κουραμπιέ από τα νησιά μας.
Η κλασική αυτή συνταγή εξ Ουαλίας γίνεται κανονικά σε ξυλόφουρνο. Αν χρησιμοποιήσετε όμως μικρά, στρογγυλά τηγανάκια με βαρύ πάτο, το αποτέλεσμα θα είναι εξίσου νόστιμο και κοντά στο παραδοσιακό.
~
Η εξωτερική επιφάνεια από αυτό το κεκάκι που μοιάζει με χοντρή τηγανίτα ή στρογγυλό ψωμί, θα είναι τραγανιστή την ώρα που η "καρδιά" του θα παραμένει τρυφερή και μαλακή.
~
Όλο το μυστικό κρύβεται στη θερμοκρασία που θα έχει το τηγάνι σας. Αφού δαμάσετε αυτό το στοιχείο, μπορείτε να παίξετε με διάφορους γευστικούς συνδυασμούς.
Πολύχρωμα ταρτάκια που δίνουν ευκαιρία για παιχνίδι. Διάλεξε τι μαρμελάδα θα χρησιμοποιήσεις, ποιο ζελέ θα προτιμήσεις και πόση κρέμα λεμονιού (lemon custard) θα βάλεις στη γέμιση!
