Διατηρούμε το γλυκό μας, αφού τυλίξουμε καλά το ταψάκι με μεμβράνη και το αποθηκεύσουμε στο ψυγείο.
Το αγαπημένο μας σιροπιαστό με κατανοητό τρόπο. Σε φωνάζει στην κουζίνα! Αν όχι για να το φτιάξεις... για να το καταβροχθίσεις σίγουρα!
Η ζύμη έχει ψηθεί, όταν πάρει ένα ροδοκόκκινο χρώμα.
~
Αν δεν έχω φορμάκια με τρύπα στη μέση, αλλά θέλω να δώσω στο γλυκό μου το κλασικό του σχήμα, μπορώ κάλλιστα να χρησιμοποιήσω τη φόρμα του κέικ με την τρύπα! Τόσο απλά.
Εάν θέλω, μπορώ να προσθέσω περισσότερη ζάχαρη στην κρέμα από σιμιγδάλι, ώστε να είναι πιο γλυκιά.
~
Αν δε θέλω να χτυπήσω την κρέμα στο χέρι, μπορώ φυσικά να χρησιμοποιήσω το μίξερ.
Το γλυκό που φτιάχνω έχει ψηθεί, όταν τρυπήσω με ένα πιρούνι το εσωτερικό του και αφού βγάλω το πιρούνι, δεν μένει ζύμη πάνω στα δοντάκια! Τόσο απλά.
~
Το καλό με το ραβανί είναι ότι τρώγεται τόσο ζεστό όσο και κρύο.
~
Μην ανησυχείται εάν μοιάζει άψητο στα πλάγια ή στον πάτο. Από τη στιγμή που έχει ψηθεί στο εσωτερικό κι έρχει ροδίσει η επιφάνεια, είστε εντάξει.
~
Εγώ έχω συνηθίσει από τις καρυδόπιτες και τρυπάω με ένα πηρούνι την επιφάνεια του γλυκού, για να τραβήξει καλύτερα το σιρόπι. Δε χρειάζεται όμως, γιατί είναι ούτως ή άλλως σπογγώδες.