Παραδοσιακό, Μικρασιατικό, ημι-σιροπιαστό γλύκισμα που θέλει ιδιαίτερη φροντίδα και μεράκι, τόσο στην παρασκευή του όσο και στη διακόσμησή του, αν στοχεύσετε στην αυθεντική εκδοχή.
~
Προέρχεται από την Καππαδοκία και το μοίραζαν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Ναι, είναι και νηστίσιμο. Η ονομασία του, "ισλί", είναι τούρκικη και σημαίνει "δουλεμένο".
~
Διατηρείται εκτός ψυγείο για 3 βδομάδες.
Αγγλικό κέικ, ωδή στη μελάσα με γεύση-έκπληξη από τα μήλα και κάπου εκεί στο τέλος, το τζίντζερ να σε καίει λιγουλάκι. Βαρύ γλυκό, συμπαγές, συγκεκριμένο με ζεστή, βαθιά γεύση που συνοδεύεται απόλυτα με -τι άλλο;- τσάι.
~
Το γλυκό που φτιάχνω έχει ψηθεί, όταν τρυπήσω με ένα πιρούνι το εσωτερικό του και αφού βγάλω το πιρούνι, δεν μένει ζύμη πάνω στα δοντάκια! Τόσο απλά.
Αν δεν έχω σιρόπι καλαμποκιού, μπορώ κάλλιστα να χρησιμοποιήσω μελάσα (στην ίδια ποσότητα).
~
Αποθηκεύω τα μπισκότα μου σε κουτί που κλείνει αεροστεγώς.
~
Τα μπισκότα όταν βγουν από το φούρνο θα πρέπει να είναι σχετικά μαλακά (να πατιούνται), γιατί θα σκληρύνουν λίγο κρυώνοντας.