Φυσικά και τρώγεται... σκέτη. Αν θέλω όμως, μπορώ να ενώσω με αυτή την πολύ αρωματική και νόστιμη κρέμα, τα μπισκοτάκια μου!
~
Καλό είναι η κρέμα να καταναλωθεί σχετικά άμεσα, γιατί αλλιώς πικρίζει.
~
Εάν θέλω, κάνω μεγαλύτερη δόση και συνοδεύω απλώς τέ-λει-α το κέικ λεμονιού μου!

Έχει πλάκα να φτιάχνει κανείς τα δικά του κρουασάν. Παίξτε με τις γεύσεις και γεμίστε τα κρουασάν σας με χειροποίητες ή αγοραστές μαρμελάδες!

Μπισκότα με ζύμη σφολιάτας, γαλλικής έμπνευσης, που μπορεί κανείς να φτιάξει είτε με τον κλασικό τρόπο, είτε με κανέλα, σοκολάτα, αλλά ακόμη και αλμυρή εκδοχή. ~ Στο σχήμα τους μοιάζουν πολύ με πεταλούδα.

Μπορώ να γαρνίρω την κρέπα μου με ό,τι γεύση, φρούτο ή παγωτό κάνω κέφι, ακόμη και να τη φτιάξω κρέπες γεμισμένες με κομματάκια φρούτα!

Το συγκεκριμένο κέικ ονομάζεται λάβα, επειδή είναι... υγρό στο εσωτερικό του. Δεν είναι λοιπόν ένα συνηθισμένο κέικ. Γι'αυτό κι όταν το κόψεται θα βρείτε την... κίντερ έκπληξη μέσα: υγρή, καυτή σοκολάτα.

~

Μπορείτε να ξεφορμάρετε εύκολα το κέικ από την στρογγυλή φόρμα, απλώς αναποδογυρίζοντάς το με προσοχή σε μια πιατέλα.

~

Αν θέλετε, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στενόμακρη φόρμα.

Έχω σερβίρει την τάρτα σοκολάτα-μπανάνα και με τη σως της μπανάνας και χωρίς. Προσωπικά, προτιμώ την εκδοχή του... χωρίς, μια και παραγίνεται γλυκερή, για τα γούστα μου. Συν του ότι, επειδή περιέχει μπανάνα η τάρτα, βρίσκω περιττή τη σως. Αλλά γούστα είναι αυτά! Μπορείτε να δοκιμάσετε μια φορά και να επιλέξετε. Την δε περισσευούμενη σως μπανάνας μπορείτε να τη φάτε σκέτη ή σε γιαούρτι, μούσλι ή να φτιάξετε κουβερτούρα και την αναμείξετε!
~
Επίσης, κάποια φορά ξέχασα να πάρω αμύγδαλα και χρησιμοποίησα αντ'αυτού καρύδια. Όπως και αντί για ρούμι, έβαλα Κομανταρία! Μια χαρά...
~
Το γλυκό που φτιάχνω έχει ψηθεί, όταν τρυπήσω με ένα πιρούνι το εσωτερικό του και αφού βγάλω το πιρούνι, δεν μένει ζύμη πάνω στα δοντάκια! Τόσο απλά. Επιπλέον, η ζύμη μου θα έχει ροδοψηθεί!

 

Αν δε βρίσκω αποφλοιωμένα αμύγδαλα, μπορώ να μουλιάσω σε καυτό νερό τα κλασικά αμύγδαλα και να αφαιρέσω εύκολα και γρήγορα τη φλούδα μόνος.
~
Η συγκεκριμένη συνταγή δεν είναι δύσκολη, τουναντίον. Απλώς, όπως όλα τα σοκολατάκια, θέλει υπομονή στο πλάσιμο. Γι'αυτό σας συνιστώ να σχηματίσετε πολύ μικρά μπαλάκια με το μείγμα, μια και όταν επικαλυφθούν με τη λευκή σοκολάτα και την άχνη, θα γίνουν πιο μεγάλα.
~
Προσωπικά φύλαξα τα σοκολατάκια στο ψυγείο, γιατί φοβήθηκα τη σοκολάτα. Μετά από 2 μέρες έγιναν και πιο σφιχτά και πιο νόστιμα!

Τα σοκολατάκια μου διατηρούνται εντός ψυγείο, σκεπασμένα με μεμβράνη ή μέσα σε κουτί, για 1 βδομάδα περίπου.
~
Αν θέλω, μπορώ να επικαλύψω το δαμάσκηνο, εκτός από το κακάο και με κουβερτούρα σκέτη, την οποία έχω πρώτα λιώσει σε μπεν μαρί!

Είναι η πρώτη φορά που κάνω βασιλόπιτα. Έπρεπε να ξενιτευτώ για να... νοικοκυρευτώ! λολ
~
Επειδή ο κάδος του μίξερ για το τελικό μείγμα δεν ήταν αρκετά μεγάλος, μετάγγισα τα υλικά μου σε μια τεράστια κατσαρόλα, ώστε να τα δουλέψω με μεγαλύτερη άνεση. Μια χαρά.
~

Δεν ξέρω κατά πόσο μοιάζει με βασιλόπιτα ή με ένα τεράστιο, φουσκωτό, στρογγυλό, πεντανόστιμο κέικ. Άξιζε τον κόπο. Και του χρόνου!!!
 

Αν θέλω, μπορώ να προσθέσω και λίγο κονιάκ στο γλυκό μου.
~
Το γλυκό αυτό μπορεί να λέγεται "πανφόρτε", μοιάζει όμως πολύ με ένα πιο σφιχτό παστέλι. Πεντανόστιμο. Και παραπέμπει τελείως σε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά.

Όταν θα βγάλω τα cookies μου από το φούρνο, θα είναι ακόμη μαλακά. Αυτό είναι και το μυστικό με τα κουλουράκια. Διότι καθώς κρυώνουν σκληραίνουν, άρα δεν τα θέλουμε πολύ σκληρά.

Καλή ιδέα για δώρο ή για τις δύσκολες μέρες, που απλώς αναζητάς επειγόντως κάτι... σε σοκολάτα. Αχ...

Αν δεν έχω αποφλοιωμένα (λευκά) αμύγδαλα, μπορώ να βράσω νερό, να ρίξω τα καστανά σε ένα μπολ, να τα σκεπάσω με το καυτό νερό και σε λίγα λεπτά, θα μπορώ με τα χέρια να αφαιρέσω τη φλούδα τους!

Μπελαλίδικη διαδικασία μεν, αξιολάτρευτο και πολύ εθιστικό το αποτέλεσμα δε. Για μια φορά το χρόνο και για ιδιαίτερη περίπτωση, αξίζει.

Σημαντικό: Καλό είναι από την ώρα που θα πασπαλίσουμε την κρέμα μας με τη ζάχαρη και θα συνεχίσουμε το ψήσιμο, η πόρτα του φούρνου μας να είναι ελαφρώς ανοιχτή. Κι αυτό, διότι θέλουμε μεν να κάψει η ζάχαρη, αλλά από την άλλη να μείνει η κρέμα χλιαρή.

Αγαπημένη γεύση που θυμίζει παιδικά, χαρούμενα χρόνια.