Ξέθαψα αυτή τη συνταγή από πολύ παλιά κιτάπια και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας. 

Το τσουρέκι έχει ψηθεί όταν, αφού το πατήσω στην επιφάνεια, επανέρχεται η ζύμη (δηλαδή είναι ελαστική). Κι επίσης θα πρέπει όταν το σηκώνω, να μην είναι βαρύ. Άρα έχει ψηθεί το εσωτερικό του.

~

Προσέχω το αλεύρι να είναι το σκληρό, για τσουρέκια. Εγώ έκανα χαζομάρα και έβαλα μισό σκληρό και μισό χωριάτικο που μου δώσαν και βγήκα βαρύ το τσουρέκι μου, αφού φυσικά το αλεύρι προοριζόταν για ψωμί. Παρόλα αυτά η ζύμη είναι πεντανόστιμη και θα το επαναλάβω και του χρόνου.

Σαρακοστιανή συνταγή του αγαπημένου γλυκού, για εκείνους που νηστεύουν αλλά και για όσους προτιμούν απλώς πιο "καθαρές" γεύσεις.

~

Το γλυκό που φτιάχνω έχει ψηθεί, όταν τρυπήσω με ένα πιρούνι το εσωτερικό του και αφού βγάλω το πιρούνι, δεν μένει ζύμη πάνω στα δοντάκια! Τόσο απλά.
 

Παραδοσιακό γλυκό που το συναντάμε σε πολλά σπίτια στην επαρχία, κατά το Πάσχα.

~

Αν θέλω τα κουλουράκια μου πιο τραγανά, αυξάνω την ποσότητα της μαγειρικής σόδας σε 8γρ., αντί για 5γρ..

Συνταγή που μου έστειλα μια φίλη και την ευχαριστώ. (Καλά, δεν αποκαλύπτω το όνομά σου, ουφ)

~

Διατηρώ τα λαμπριάτικα κουλουράκια σε κουτί που κλείνει αεροστεγώς για αρκετό καιρό. Και μετά το Πάσχα...

Καβουρδίζω τους ξηρούς καρπούς: Τους βάζω σε ένα ταψάκι ή σε λαδόχαρτο και τους αφήνω για 7'-10' σε προθερμασμένο φούρνο στους 200° C.

~

Διατηρούμε στο ψυγείο.

Σπιτική μουσταλευριά, έτσι για να νιώσουμε όλα τα αρώματα και την οξύτητα του μούστου.

~

Ο μούστος είναι ο χυμός που προκύπτει από τις ρώγες των σταφυλιών (στα πατητήρια). Άλλοτε είναι λευκός κι άλλοτε κόκκινος και χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων στο πετιμέζι, το μουστοκούλουρο και την μουσταλευριά.